Dikke kip, zegt eega liefkozend tegen prachthaan Barry. Het goede leven is hem aan te zien. Maar vrouwelijk gezelschap ontbreekt en hoewel ik wees op het bestaan van zijn speelkameraadje Poes bleef het een onderwerp: kipjes voor Barry. Dat hij aan één kipje niet genoeg zou hebben was duidelijk, om uitwonen te voorkomen waren er meer nodig.

Als de kippen erbij

Eega’s ouders hoorden van een twintigtal kippen die weg moesten omdat ze weinig meer legden. Ze kwamen vier stuks brengen. Na een nacht in een doos zonder eten of drinken kwamen ze monter tevoorschijn en ze pikten in het kippenhok ontspannen van de aangeboden zaden. Gevieren scharrelden ze door het opgetrokken kippenluikje de naastgelegen groententuin in en veroverden ze subiet ons hart. Maar hoe zou Barry reageren?

Die had nog aan zichzelf genoeg maar toen we hem richting kippenhok lokten kreeg hij ze in het vizier. Hij strekte zich, kukelde luid en holde richting hek, als de kippen erbij. Toen we het hek wijselijk dichthielden rende hij rechts en weer links, de kipjes onbereikbaar. Maar die bleken niet bang en door het hek heen snuffelden een inmiddels rustiger Barry en zijn nieuwsgierige kipjes aan elkaar. We openden het hek en hielden ons hart vast.

Gentleman Barry

Maar Barry toonde zich een gentleman. Niet op de eerste date! Na wat onverbloemd waarderende, maar onvervulde rondjes om een enkel kippetje scharrelden ze met hun vijven langzaam de groententuin door, het terrein op. Barry toonde ze fier zijn uitgestrekte domein en de rest van de dag zochten ze in verschillende samenstellingen vreedzaam zonnige plekjes op alsof ze nooit anders hadden gedaan, helemaal gelukkig. Alleen Poes schrok zich een hoedje: vijf Barry’s, dat kan je niet menen! Ze zocht binnen rust. ’s Avonds dreven we ze zachtjes naar het kippenhok. Mochten we Barry zijn vaste slaapplaats in een hoge boom wel onthouden? Maar toen we later om de hoek gluurden heerste er diepe rust in het kippenhok. Daar zaten ze: tegen elkaar geschurkt op stok, een glunderende Barry in het midden.