Vanaf het halfverharde, groenomzoomde parkeerterrein op enige afstand van het huis keken drie paar kraaloogjes ons aan: de kittens zaten onbeweeglijk op een kluitje en zagen voor het eerst het verschijnsel mens. Wij keken terug, onbeweeglijk maar zeker niet onbewogen. Twee verdwenen met hun puntstaartjes fluks in het groen maar eentje liet ons iets dichterbij komen: ze was nieuwsgierig, een karaktereigenschap die haar verdere leven bepaalde, en het onze.

Geboortegrond

Later reconstrueerden we dat de drie in het wild geboren zijn, vermoedelijk in de holten van een grote stapel oude stammetjes achter het parkeerterrein, veilig omringd door dichte struiken en de lange doornen van opschietende valse acacia’s. Poes zoekt nog steeds beschutting op haar geboortegrond, de weinige keren dat ze ’s nachts nog buiten slaapt.

Van de drie zijn twee wit en zwart en één is wit en grijs. De ouders, kennelijk ook wild, zien we nog steeds: een grote, dreigende, wat schonkige kater in wit en grijs, een roofdier hoog op de poten dat in de wijde omgeving in een soepele rondgang zijn geurvlaggen ververst, en de ranke moederpoes, net als poes met korte pootjes, helemaal zwart en met niet meer dan een reststaartje. Als moederpoes in de verte in het weiland muizen zoekt is ze niet meer dan een zwarte vlek die van vorm verandert, het staartje koddig met haar achterpootjes meebewegend in de lucht.

Tienerzwangerschap

Het moet een tienerzwangerschap zijn geweest; mogelijk heeft die grote kater haar overweldigd. Moederpoes en poes hebben we één keer samen gezien, glurend door een ruitje van de schuur: poes naderde enthousiast haar moeder, staart omhoog, kopjes gevend. Moederpoes heeft nog lang met muizen gesleept voor haar drie kinderen. Poes zal het niet meemaken want we hebben haar tijdig laten steriliseren. Omdat geen naam die we probeerden beklijfde, is ze nu officieel gechipt als Poes, waar ze als rechtgeaarde poes niet naar luistert.